Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλά...
Ο θετός γιος του Μάνου Χατζιδάκι απαγόρευσε να γίνει η συναυλία του Μάριου Φραγκούλη με έργα του Μάνου Χατζιδάκι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Παλιάς Πόλης της Ξάνθης, επειδή στο ίδιο φεστιβάλ συμμετείχε και η Άννα Βίσση. Τέτοια γεογνότα έχουν συμβεί και κατά το παρελθόν. Ο συνθέτης Γιάννης Γλέζος απαγόρευσε στον Αντώνη Ρέμο να τραγουδάει ένα τραγούδι του σε δίσκο και απαίτησε να αποσυρθεί το cd. Παλαιότερα, ο συνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος όταν είχε καταλάβει μία θέση υπευθύνου στην ΕΡΤ είχε καταρτίσει μία λίστα με ποιοι συνθέτες επιτρέπονται να παίζονται από το κρατικό ραδιόφωνο (σε εποχή ΠΑΣΟΚ αυτό). Θυμάστε τι είχε γίνει και με τον πίνακα όπου ένας άντρας έκανε τη γενετήσια πράξη με ένα καρπούζι. Θύελλα αντιδράσεων και συζητήσεις επί συζητήσεων για το αν πρέπει να αποσυρθεί ο πίνακας από την έκθεση. Εν κατακλείδι, η τέχνη δεν υπόκειται σε απαγορεύσεις. Από την άλλη, ένα φεστιβάλ πρέπει να έχει στόχους και όχι τη λογική "ο καλός μύλος όλα τα αλέθει". Ο υιός Χατζιδάκι έδωσε την ευκαιρία στην εν λόγω αοιδό να βγει σε συγκεκριμένες εκπομπές και δελτία ειδήσεων για να μας αποδείξει για ακόμα μία φορά πόσο υπεράνω και πόσο απόλυτη σταρ είναι. Αναμφισβήτητα, ό,τι αντιπροσωπεύει η αοιδός και το σύστημα που την προωθεί και τη στηρίζει είναι ανούσιο και απόλυτα εφήμερο. Από την άλλη, ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται κατά το δοκούν το έργο του ή το έργο που έχει στην κατοχή του. Απλά, οι απαγορεύσεις δεν αποτελούν αφορμές διαλόγου και συν του ότι ο θιγόμενος βγαίνει πανηγυρικά αθώος στα μάτια του κόσμου. Εν προκειμένω, έδωσε την ευκαιρία στην αοιδό να μας υπενθυμίσει με χυδαίο τρόπο ότι έχει λόγο ύπαρξης.
Θωμάς Σίδερης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου